At Play

Nederlandse versie onderaan.

Life can be tough, being a volunteer:-) It is not that this is the only thing I do, but, I have been neglecting all my other activities lately, because this volunteering part just seems to have overtaken all the rest.

Last Saturday afternoon, Daughter and friends started with children animation in the Asylum Center. It was a beautiful day. I joined her, to show them around and also to take some pictures and to help, of course.

The weather was beautiful and warm, and so was the atmosphere. There are over 800 people living in the center now, among them over 200 children. They go to local schools, but, in the weekend there is not a lot of distraction. They sometimes live with two families in a trailer, so you can imagine it is hard at times.

It felt good to see so many happy faces. Children have the right to play, and these children have been through a lot. Another volunteer told me one of the children had lived for three years in Sweden separated from her family.  She was now reunited with her mother, here in the center.

The students from my class helped out too. Elena from the last interview helped with translating, she is from Lebanon, and speaks English, Arabic and French fluently. Mohamed from the library invited me for tea, and the men from Palestine offered a cup of coffee.

Did I tell you about the library already? I heard from Elena that she was bored, she didn’t have enough to read. So my friend-volunteer started collecting books in all languages: Arabic, French, Spanish, Dutch, English… And she opened a library in the center. The residents from the center keep it open now. Books in Arabic, Spanish and Farsi are still welcome.

Even if I am spending a lot of time helping out at the refugee center, the politeness, gratefulness of the inhabitants give me so much energy. They have been through so much, and even then they are positive and open. A good lesson for all of us, having so much, living in peace, and still complaining over minor things.

I want to end with something positive. While I was texting Elena, I saw she had written a quote on her profile picture, in Arabic. I asked if she could translate this:

Don’t be afraid to lose people from your life. What is important that you win your own dignity even if you stay alone.

I thought it was beautiful, coming from her, knowing part of her story. How she had to fight and finally had to flee from her home country.

Het leven kan hectisch zijn, als vrijwilliger 😉 Dit is niet het enige wat ik doe, maar ik heb al mijn andere activiteiten serieus verwaarloosd de laatste tijd. Het vrijwilligerswerk heeft al de rest overgenomen.

Afgelopen zaterdag zijn Dochter en een team met vriendinnen gestart met kinderanimatie op het Parelstrand. Er was al iemand enkele weken bezig, maar die kon wel versterking gebruiken. Het was een prachtige dag. Ik ging mee, om hen wegwijs te maken, om wat foto’s te nemen en om te helpen natuurlijk.

Het was uitzonderlijk warm, en zo ook de sfeer. Er wonen meer dan acht honderd mensen in het centrum nu, waaronder zo’n twee honderd kinderen. Zij gaan naar lokale scholen, maar in het weekend valt er niet zoveel te beleven. Soms leven ze met twee gezinnen in één trailer, je kan je dus wel inbeelden dat het soms moeilijk is.

Het deed deugd om zoveel vrolijke gezichtjes te zien. Kinderen hebben recht om te spelen, en deze kinderen hebben zoveel meegemaakt. Een andere vrijwilliger vertelde me dat één van de kindjes gedurende drie jaar in Zweden gewoond had, gescheiden van haar familie. Nu is ze hier herenigd met haar moeder.

De studenten uit mijn klas deden ook mee met de activiteiten. Elena van het laatste interview hielp met vertalen, ze komt uit Libanon en spreekt vloeiend Engels, Frans en Arabisch. Mohamed van de bibliotheek nodigde ons uit voor de thee en de mannen uit Palestina boden een kop koffie aan.

Had ik jullie al verteld over de bibliotheek? Elena vertelde me dat ze zich verveelde, ze had niet genoeg boeken. Mijn collega-vrijwilliger begon boeken in te zamelen in verschillende talen: Arabisch, Frans, Spaans, Engels… en ze opende een bibliotheek in het centrum. De bewoners houden de Bib nu zelf open. Boeken in het Arabisch, Spaans en Farsi zijn nog welkom.

Ook al spendeer ik veel tijd aan de organisatie van de activiteiten en de lessen op het Parelstrand, de dankbaarheid en respect die ik krijg van de bewoners, geeft me veel energie. De nieuwkomers hebben zoveel meegemaakt en ze blijven positief en open. Een goede les voor ons allen. We hebben zoveel, we hebben geen oorlog en toch klagen we vaak over onbenulligheden.

Ik wil nog graag iets positiefs meegeven. Toen ik een berichtje kreeg van Elena, zag ik dat er een quote stond op haar profielfoto, in het Arabisch. I vroeg haar of ze het wilde vertalen:

Wees niet bang om mensen te verliezen in je leven. Het is belangrijker je zelfrespect te behouden, ook al blijf je alleen achter.

Ik vond het prachtig, vooral omdat ik haar verhaal beluisterd heb. Hoe ze heeft moeten vechten en uiteindelijk haar vaderland is moeten ontvluchten.

Geniet van de lente! Sophia